De afgelopen dagen werd al heel wat gezegd en geschreven over de interventie in de Bosstraat in Belsele tijdens de nacht van 16 op 17 maart. Bij uitbreiding ook over de werking van onze hulpverleningszone. Maar wat is er nu echt gebeurd, en had dit drama voorkomen kunnen worden? We zochten het voor je uit.
Hulpverleningszone Waasland kreeg op 17 maart rond 2.10u een oproep ‘bosbrand’. Het HC112 alarmeerde, zoals zij steeds doen, de snelst beschikbare brandweerpost nadat een alerte omstaander hen verwittigd had dat er een bosbrand was. Post Stekene repte zich naar de kazerne, om zo snel mogelijk te vertrekken naar de Bosstraat in Belsele. Nog voor zij vertrokken werden ze al verwittigd van de nieuwe melding. Het bleek om een uitslaande woningbrand te gaan, en de inwoners waren al buiten de woning. Onze zonale meldkamer zorgde er onmiddellijk voor dat ook alle voertuigen en manschappen voor een woningbrand gealarmeerd werden.
De snelste weg
Onze brandweermannen en –vrouw probeerden via de snelste aanrijweg naar de woningbrand te rijden. Er waren wegenwerken onderweg, maar uit de praktijk wisten ze dat ze er nog door konden. Bij de wegenwerken aangekomen, bleek de weg wel versperd. Ze moesten dus toch rondrijden. Uit een studie van het HC112 blijkt dat, ook met de wegenwerken, post Stekene het snelst ter plaatse was geweest.
Dat er een verschil van 23 minuten is tussen alarmering en aankomst bij de interventie, is bepaald door verschillende factoren, waaronder de kleine vertraging door de wegenwerken. Maar laten we ook niet vergeten dat er een grote afstand afgelegd moest worden tot aan de interventie. De procedures werden correct gevolgd.
De uitkomst kon sowieso niet meer gewijzigd worden. Bij aankomst van de politie (enkele minuten na de melding) stond het huis al in lichterlaaie en waren gedeelten van het dak en de eerste verdieping al ingestort. Beide inwoners waren al uit de woning. De brandweer kon enkel nog voorkomen dat de vlammen oversloegen op de omstaande bomen en heide. De ambulance kon enkel nog eerste zorgen toedienen, samen met het medisch team. Onze brandweerlieden moesten nog tot ’s morgens blussen om de brand volledig onder controle te krijgen.
Alarmeringstijden
Er staat in de pers heel wat over de alarmeringstijden. Maar wat zijn alarmeringstijden? Het gaat over de tijd die onze hulpverleners hebben om van thuis in de kazerne te raken, hun interventiekledij aan te doen en in de wagen te stappen. Er wordt dus verwacht dat zij binnen die tijdspanne een eerste wagen laten vertrekken.
Onze zone volgt dit steeds op, en past die tijden aan in functie van de realiteit. Het is belangrijk dat onze burgers de snelst beschikbare hulp krijgen. In de zoneraad van 2 maart werd nog een aanpassing goedgekeurd in de activeringstijden. Die worden volgende maand in gebruik genomen. Ook deze nieuwe tijden worden opgevolgd, geëvalueerd en bijgeschaafd waar nodig.
Permanentie in post Sint-Niklaas
Tot vandaag is er geen permanente bezetting in de post Sint-Niklaas. De vraag naar een bezetting die 24u per dag en zeven op zeven inzetbaar is klinkt vanuit verschillende hoeken. Jammer genoeg is het niet zo evident. Het gaat om een beslissing met een serieuze financiële impact voor de gemeenten in het Waasland, en de organisatie ervan kan een hele tijd duren. Er wordt wel gekeken naar de optimale bezetting van de post, want het gaat tot slot om een centrumstad met veel inwoners, een grote oppervlakte en veel aanwezige gevaren.
We willen wel benadrukken dat al deze vaststelling niks hadden veranderd aan de jammerlijke uitkomst van deze specifieke brand. De brand werd zeer laat opgemerkt, waardoor hulp van onze diensten niet meer kon baten. Het is altijd jammer wanneer mensen op zo’n ongelukkige manier omkomen, of gewond raken. Ook bij ons kwam het nieuws van de slachtoffers aan en werd stilgestaan bij de omstandigheden waarin dit gebeurd is. We leven mee met de nabestaanden.